Tropische verassing

Het was puzzelen deze week. Niet alleen om alle posities in het veld goed bezet te krijgen maar ook om uberhaupt in Groningen te komen. Iets wat we als FC Assen MO15-1 toch niet gewend zijn. Een rijrooster hebben we nog nooit gehad en ook wie er vlagt is normaal gesproken geen enkele issue. Deze weeek was het anders. De een na de ander vroeg in de app of zijn of haar dochter mee kon rijden. Veel duimpjes volgden maar het werd toch even spannend. We zijn misschien een beetje verwend geraakt met de grote betrokkenheid van ouders, vandaag was dat helaas anders. Maar kijkende naar de reeds ingevulde vrijwilligersdiensten, andere vrijwilligerstaken en het positieve verleden maak ik mij totaal geen zorgen. De thuisblijvers hebben echter wel wat gemist vandaag. Om de koppositie te behouden moest er vandaag gewonnen worden en dat leek vooraf lastig en dat bleek het ook te zijn. Amicitia (vriendschap in het Latijn) bleek een hecht vriendinnenteam die duidelijk als collectief speelde en er alles aan deed om goed voor de dag te komen. Gemiddeld leken de meiden ook iets ouder te zijn en een kopje groter. Aan de bak dus vandaag. Helaas misten we vandaag twee centrale verdedigers dus was het idd ook in het veld puzzelen. De grootste verrassing zat echter op de bank. Sinds een aantal weken traint ze mee, ze komt uit Eritrea en lacht altijd. Op de training gaat het steeds beter en ze heeft de grootste lol met haar vriendin Timnit en nu mocht ze dan eindelijk ook een echte wedstrijd spelen. Uiteraard eerst even vanaf de zijkant toekijken hoe zo'n wedstrijd in zijn werk gaat, maar na 10 minuten vroeg ze al wanneer ze het veld in mocht. Als trainer twijfel je dan, het was nog 0-0, kregen kansen maar overtuigden nog niet. Na 15 minuten toch maar gewoon doen. Kokob mocht het veld in en het enthousiasme droop er van af. Onwennig maar van goede wil trok ze ten strijde. Ze had ook goed geluisterd want zoals afgesproken zouden we bij elk schot op doel doorlopen op de keeper. Een (mislukt) schot van Julia volgde en daar was ze opeens als een duveltje uit een doosje. De bal lag voor haar voeten en ze bedacht zich niet en schoot de bal keurig in de hoek onbereikbaar voor de keepster van Amicitia. 0-1! Wat een debuut! Bij navraag in de rust waren alle 13 andere meiden er ook van overtuigd dat ze in hun debuut wedstrijd gescoord hadden, bewijs hiervoor ontbreekt echter.......
In de tweede helft speelden we beter, feller, scherper en mooier. De beloning kwam door een mooi schot van Indy. De grensrechter van Amicitia dacht nog aan buitenspel maar de prima leidende scheidsrechter negeerde terecht zijn vlagsignaal, 0-2. Kansen op meer doelpunten waren er maar het was Amicitia die de spanning in de wedstrijd terug bracht. Al snel besloot Indy dan toch maar de 1-3 binnen te schieten en zo de wedstrijd in het slot te gooien. Al met al een leuke wedstrijd die sportief verliep, tegen een leuke tegenstander. Volgende week spelen we thuis dus kunnen de meiden op fiets naar het sportpark en zijn alle ouders van harte welkom om het team te komen aanmoedigen.